Άλλα πρόσωπα
Ο Γεωργαντής Φάλταγης, ο Τζώρτζης Γριμάλδι, ο Δημήτριος Φαλτάϊτς, η Άννα, η Μαρία και η Ευφροσύνη Φαλτάϊτς, ήταν μερικά από τα πρόσωπα που αφ' ενός διαμόρφωσαν την προσωπικότητα του Μάνου Φαλτάϊτς, αφ' ετέρου συνέβαλαν στη σύλληψη και την υλοποίηση της ιδέας για τη δημιουργία του Μουσείου.
Οικογένεια Φάλταγη
Παλαιά αριστοκρατική οικογένεια της Σκύρου με ρίζες που χάνονται πέρα από την προβυζαντινή αρχαιοελληνική εποχή, καθώς δηλώνει η ετυμολόγηση του επιθέτου της.
Στην ουσία, το όνομα Φάλταγης, είτε σαν επίθετο, είτε σαν μικρό όνομα είναι από τα ελάχιστα εκείνα Ελληνικά ονόματα που διασώθηκαν μετά την επικράτηση του Χριστιανισμού.
Η πρώτη γραπτή αναφορά του ονόματος σώζεται το 1643 όταν ο πρόγονος Κυπαρίσσης Φάλταγης υπήρξε επικεφαλής αντιπροσωπείας Προεστών Σκυριανών που πήγε στην Κωνσταντινούπολη για να ρυθμίσει το θέμα εγκατάστασης στη Σκύρο του Τούρκου καδή.
Από τότε, μέχρι το 1821 μέλη της οικογένειας χρημάτισαν προεστοί, γραμματείς και επίτροποι της Χώρας και δημογέροντες.
Φάλταγης Σταματίου
Κατά τα κρίσιμα χρόνια της Καποδιστριακής περιόδου 1828-1831 μια από τις πλέον δυναμικές προσωπικότητες της Σκύρου ήταν ο προ-προπάππος του Μάνου Φαλτάϊτς Φάλταγης Σταματίου.
Υπήρξε μια δυναμική και πληθωρική προσωπικότητα που οριοθετεί την ιστορία της οικογένειας Φαλτάϊτς από τις πρώτες δεκαετίες του 19ου αιώνα, ενώ παράλληλα έδρασε παίζοντας ηγετικό ρόλο στα δημόσια πράγματα της Σκύρου από την επανάσταση του 1821 και ύστερα.
Στη διάρκεια της επανάστασης του 1821 έπαιξε καθοριστικό ρόλο ως Δημογέροντας και Φρούραρχος του Κάστρου, στην προστασία των Σκυριανών από τις επιδρομές των Λιάπηδων ληστο-πειρατών.
Ως λιμενάρχης της Σκύρου έπαιξε σπουδαιότατο, επίσης, ρόλο στην καταπολέμηση της πειρατείας κατά την εποχή του Καποδίστρια.
Το 1838 ορίστηκε πληρεξούσιος του νησιού προς την Κεντρική Διοίκηση.
Γεωργαντής Φάλταγης
Άφησε έντονη φήμη στους Σκυριανούς που αναφέρονταν στα ηρωικά κατορθώματά του, καθώς ήταν αναγνωρισμένος τοπικός ήρωας, όπως ο πατέρας του Δημογέροντας Φάλταγης.
Συμμετείχε στην επανάσταση του 1821, ως έφηβος ακόμη, και πολέμησε με τις δυνάμεις του Καραϊσκάκη στο Φάληρο, εναντίον των Τουρκικών στρατευμάτων του Κιουταχή στην πολιορκία της Ακρόπολης των Αθηνών το 1827.
Τζώρτζης Γκριμάλδι
Προπάππος της Άννας Φαλτάϊτς Μαρτσέλο- Γριμάλδη στενώτατος φίλος, συναγωνιστής και συνεργάτης του Αυγουστίνου Καποδίστρια.
Έπαιξε ηγετικό ρόλο στην εκστρατεία για την απελευθέρωση της Ναυπάκτου και του Μεσολογγίου το 1828 σαν άμεσος συνεργάτης του Αυγουστίνου Καποδίστρια.
Μαζί με τον Αυγουστίνο, έσωσαν το λείψανο του πρώτου Κυβερνήτη της Ελλάδας Ιωάννη Καποδίστρια, από την αναμενόμενη σκύλευσή του από τους αντιπάλους τους στο Ναύπλιο.
Γόνος της ηγεμονικής γενιάς των Γριμάλδη του Μόντε Κάρλο και Γένουας, από το κλαδί των Γριμάλδη της Χίου.
Οι Γριμάλδη εγκαταστάθηκαν στη Χίο, μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Φράγκους της 4ης Σταυροφορίας το 1204, και ανήκαν στην Μαόνα της Χίου.
Κοινό οικόσημο των δύο κλαδιών, αναγεννώμενος αετός με ανοιγμένα φτερά, με πορφυρούς και χρυσούς ρόμβους.
Οι πρόγονοι του Ζώρζη Γριμάλδη, πήραν μέρος στον πόλεμο εναντίον των Τούρκων το 1453 σαν αξιωματούχοι συνεργάτες του Ιωάννη Ιουστινιάνη, μαζί με άλλους Γενουάτες της Χίου πολεμώντας στην Πύλη του Ρωμανού.
Αρκετά κειμήλια του Ζώρζη Γριμάλδη, φυλάσσονται στο Μουσείο Μάνου και Αναστασίας Φαλτάϊτς στη Σκύρο.
Η σύνδεσή του με τη Βιγλατορία του Παλαιόπυργου, βρίσκεται όχι μόνο γιατί είναι ένας από τους προγόνους των μελών της Βιγλατορίας, αλλά και γιατί πολλά κειμήλιά του βρίσκονται στο Μουσείο. Επίσης επειδή οι προσωπικές ιστορίες του αποτελούσαν πάγιο μέρος της διδαχής των μελών της οικογένειας κι επηρέασαν σημαντικότατα τη διαμόρφωση του ιδεολογικού κλίματος και των αρχών τους.
Το σπαθί του Γριμάλδη, ήταν βασικό στοιχείο τούτης της διδαχής.
Φαλτάϊτς Γ. Δημήτριος, Λόγιος (1855 -1900)
Γεννήθηκε και πέθανε στη Σκύρο. Παντρεύτηκε στη Σμύρνη την Άννα Μαρτσέλο- Γριμάλδη.
Ανάπτυξε έντονη κοινωνική και πνευματική δραστηριότητα στη Σμύρνη, καθώς και στην Οδησσό και το Ταϊγαρόγκ της Ρωσίας, πόλεις στις οποίες ασκούσε τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες.
Στο Ταϊγαρόγκ συνδέθηκε στενά με τον επιφανή ποιητή Αχιλλέα Παράσχο και τον διάσημο Ρώσο συγγραφέα Αντών Τσέχωφ που με την δική του υπόδειξη ο αδερφικός του φίλος Αγαθοκλής Κωνσταντινίδης μετάφρασε αργότερα στην Ελληνική τα έργα του καθώς επίσης και άλλων διάσημων Ρώσων συγγραφέων, κάνοντάς τους έτσι γνωστούς στο Ελληνικό αναγνωστικό κοινό.
Έγραψε την Ιστορία της Σκύρου, φιλοσοφικά δοκίμια, απομνημονεύματα, και ανάπτυξε πλούσια φιλανθρωπική και κοινωνική δράση παράλληλα με την πνευματική του δραστηριότητα.
Άφησε ένα μεγάλο μέρος από ανέκδοτα έργα:
-Ποιήματα
-Δοκίμια
-Ομιλίες
-Διδαχές
-Την ιστορία της Σκύρου
-Ημερολόγιο
-Ταξιδιωτικές αναμνήσεις από τη Σμύρνη, Άγιους Τόπους, Κωνσταντινούπολη, Οδησσό, Τραπεζούντα, Μυτιλήνη, Χίο , Αθήνα κλπ
-Δημιουργός της Πνευματικής Αδερφότητας Σμύρνης.
Φαλτάϊτς Άννα
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Σμύρνη, όπου και έγινε σύζυγος του Δημητρίου Γεωργαντή Φαλτάϊτς. Κόρη του Νικολάου Μαρτσέλο και της Μαρίας Γριμάλδη.
Το 1893 εγκαταστάθηκαν στη Σκύρο, πατρίδα της γενιάς των Φαλτάϊτς.
Μητέρα του Κωνσταντίνου Φαλτάϊτς και της Μαρίας Φαλτάϊτς.
Έπαιξε σημαντικότατο ρόλο στην πνευματική και κοινωνική ζωή της Σκύρου μέχρι το θάνατό της το 1944.
Περίφημες είναι οι επιστολές της που έγραψε και απηύθυνε στο γιο της Κωνσταντίνο, προτρέποντάς τον να αναλάβει αγώνες για τη σωτηρία των Σκυριανών απ την πείνα που μάστιζε το νησί εξ αιτίας του αποκλεισμού των Εγγλέζων και της Γερμανοϊταλικής κατοχής της Ελλάδας κατά τη διάρκεια του Β Παγκόσμιου πολέμου.
Άσκησε καθοριστική επίδραση στα παιδιά της διδάσκοντάς τα αλτρουισμό και υπερσυνείδηση.
Θρυλικό επεισόδιο της ζωής της παράμεινε η νυχτερινή προσευχή στον Παληόπυργο, στο σπίτι τους στη Σκύρο, που έκανε με τις τέσσερις κόρες της τον χειμώνα του 1913, για τη σωτηρία των Ελλήνων στρατιωτών που πολεμούσανε στο Μπιζάνι, παλεύοντας με τους Τούρκους και τον απαίσιο παγετώνα.
Έμεινε στη μνήμη των Σκυριανών σαν η μεγάλη Κυρία του Παλαιόπυργου.
Φαλτάϊτς Μαρία (1883-1964) 
Γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1883 και πέθανε στη Σκύρο το 1964.
Κόρη του λόγιου Δημητρίου Γεωργαντή Φαλτάϊτς και της Άννας Νικολάου Μαρτσέλο και της Μαρίας Γριμάλδη.
Μαζί με τους γονείς της εγκαταστάθηκε το 1893 στη Σκύρο, την πατρίδα του πατέρα της Δημητρίου και όλης της παλαιάς αρχοντικής οικογένειας των Φαλταγηδών στην οποία ανήκε.
Ανάπτυξε έντονη κοινωνική και πνευματική δράση σ ολόκληρη τη ζωή της και υπήρξε από τις πλέον πνευματικές φυσιογνωμίες της Σκύρου από τις αρχές του εικοστού αιώνα μέχρι το θάνατό της το 1964.
Ενέπνευσε και βοήθησε ουσιαστικά την Αγγελική Χατζημιχάλη, συγγενή απ την πλευρά της γιαγιάς της Ευφροσύνης Τζάνου, στο περίφημο έργο της ΣΚΥΡΟΣ.
-Συνεργάστηκε στενά με την Εύα Σικελιανού και την Αγγελική Χατζημιχάλη συμμετέχοντας ενεργά στην οργάνωση των Δελφικών Εορτών, αντιπροσωπεύοντας τον παραδοσιακό πολιτισμό του νησιού της.
-Υπήρξε μαζί με τον αδερφό της Κωνσταντίνο κύρια οργανώτρια των σπουδαίας σημασίας εορτών της Αιώνιας Ποίησης που έγιναν στη Σκύρο το 1931 προς τιμήν του Άγγλου ποιητή Ρούπερτ Μπρούκ και καθιέρωσαν διεθνώς τη Σκύρο ως νησί της Αιώνιας Ποίησης και Ελντοράντο της Τέχνης.
-Δημιούργησε τον σπουδαίο ρυθμό επιπλοποιίας γνωστό πανελλήνια σαν Σκυριανό- Βυζαντινό, που καθιερώθηκε στην Ελλάδα από την εποχή του μεσοπολέμου.
-Δημιούργησε το Σκυριανό σπίτι στο Δημαρχείο της Σκύρου, που τώρα βρίσκεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο του νησιού.
-Συνέβαλε ουσιαστικά με τον αδερφό της Κωνσταντίνο στη δημιουργία της αρχαιολογικής συλλογής Σκύρου, που αποτελεί τώρα τον πυρήνα του τοπικού κρατικού Αρχαιολογικού Μουσείου.
-Υπήρξε επί σειρά δεκαετιών η σπουδαιότερη πνευματική προσωπικότητα του νησιού, παίζοντας ηγετικό ρόλο σε όλες τις κοινωνικές και πολιτιστικές δραστηριότητες των κατοίκων της Σκύρου.
Η φήμη της εξακολουθεί να είναι ζωντανή μέχρι σήμερα και το όνομά της μνημονεύεται από τους παλαιότερους Σκυριανούς με απεριόριστο σεβασμό, θαυμασμό και αγάπη.
Φαλτάϊτς Ευφροσύνη (1907- 1986)
Γεννήθηκε και τάφηκε στη Σκύρο.
Κόρη του Φραγκούλη Κωνσταντίνου Μαλατέστα -Φραγκούλη και της Άννας Γρηγοριάδη. Σύζυγος του Κωνσταντίνου Φαλτάϊτς.
Συνέβαλε ουσιαστικά στην οργάνωση του Μουσείου Μάνου Φαλτάϊτς, με την ανώτερη αισθητική που διέθετε και τη βαθιά γνώση της στον παραδοσιακό πολιτισμό, τη λαϊκή τέχνη και τη λαογραφία της Σκύρου.
Δώρισε ένα μεγάλο αριθμό από κειμήλια, κεντήματα και άλλα πολύτιμα μουσειακά αντικείμενα στο Μουσείο και συντέλεσε ουσιαστικά στην οργάνωση της λειτουργίας του τα πρώτα χρόνια της ίδρυσής του, διδάσκοντας τους πολυάριθμους επισκέπτες τον πολιτισμό και την παραδοσιακή κληρονομιά του νησιού.
